Mijn opa zei altijd dat duivensport 90% teleurstelling is maar dat de overige 10% alles weer goed maakt. Helaas is mijn opa 10 jaar geleden overleden maar deze uitspraak van hem is me altijd bij gebleven. Dat duivensport een hoop teleurstellingen met zich mee brengt is me inmiddels ook wel duidelijk, in 2015 verloor ik voor het seizoen mijn 2 beste duiven van een jaar eerder aan de roofvogel, in totaal koste de kromsnavel me toen 7 duiven voordat de duiven überhaupt in de mand waren geweest. 2015 was het eerste jaar dat ik deze problemen ondervond maar het probleem groeit exponentieel. Ook deze week ben ik weer twee duiven kwijt aan de roofvogel waarmee de teller van slachtoffers nu op 13 staat. Ik kan je vertellen dat de motivatie inmiddels tot in de grond gezakt is en dat het me ook emotioneel raakt. Veel liefhebbers denken ach man het is maar een hobby maar dat is het voor mij dus niet. Ik ben heel veel bezig met duiven, werk intensief met ze en dan is het heel erg pijnlijk dat al dat werk te niet word gedaan die rovers. Op dit moment ben ik serieus aan het overwegen om voor seizoen 2016 de handdoek in de ring te gooien. Ik ben van nature helemaal geen opgever maar wetend dat het toch mijn laatste jaar is voor een herstart, ik het erg druk heb met een verhuizing, mijn vrouw zwanger is dus al enorm veel moeite moet doen om alles gepland te krijgen word het wel verleidelijker om maar niet mee te doen dit jaar. Toch ben ik er nog niet helemaal uit. De meeste toppers van 2015 zitten er nog en om een jaar helemaal niet te spelen vind ik eigenlijk ook maar niks. Ik heb ze immers vooral om te spelen.
Afgelopen weekend zijn de duiven dan wel voor het eerst mee gegaan op een vlucht. De vlucht van Feluy werd verlegd naar Quievrain, ongeveer 150km. Zelf was ik niet thuis op zaterdag maar het was duidelijk dat vooral de relatief onervaren jaarlingen er stukken meer moeite mee hadden dan de oude duiven. Uiteindelijk hebben er 2 het thuisfront niet weten te bereiken, een jaarling duivin maar ook een van mijn favorieten “Miss Januari”. In mijn vorige weblog schreef ik al dat ik erg bang ben voor die opstart vluchtjes, vooral omdat je heel vaak hoort dat favorieten sneuvelen op juist dit soort vluchtjes. Helaas nu dus mijn “Miss Januari”, heel vervelend maar voor mij minder pijnlijk dan de slachtoffers van de roofvogel. Ik besef me dat als ik de duiven inmand een risico loop om ze kwijt te raken, dit risico neem ik bewust en dat kan het voorkomen dat je een knappe duif verspeelt.
Voor nu heb ik besloten de duiven vanavond wel in te manden, het word waarschijnlijk 2 nachten mand en dan hebben ze het maar gehad.
De duiven doen het op zich erg goed, ze trainen hard en lang, zijn goed op gewicht en zitten al vrij strak. Komende week de duiven nog behandelen tegen luis en een worm tablet op steken en dan hebben ze het complete gamma weer gehad. De komende weken staan in het kader om de training uit te bouwen naar 75 minuten en ritme opdoen op de vluchten.
